پنج روشی که شهر‌ها می‌توانند زباله‌ها را پایدارتر مدیریت کنند
با گسترش شهرنشینی به شکل امروزی، زباله های تولید شده توسط انسان دیگر محدود به محصولات ارگانیک طبیعی نمی شد. انسان امروزی زباله هایی تولید می کند که تجزیه آن در طبیعت به سرعت زباله های طبیعی نیست. از طرفی این ماندگاری باعث آسیب رسانی به زمین و طبیعت می شود. کم کم جوامع متمدن متوجه این موضوع شدند و پی چاره ای برای این معظل گشتند. راه حل هایی که بتوانند از آسیب رسانی به طبیعت جلوگیری کند. در نوشته پیش رو قصد داریم چند راه مدیریت بهینه پسماند ها و نحوه اجرای آنها را برای شما شرح دهیم تا با هم بتوانیم از زمین، این سرمایه بزرگ که محل زندگی تمام ماست محافظت کنیم.
١) تولید انرژی از زباله: این طرح در کپنهاگ، دانمارک انجام می‌شود. یکی از راه‌های دورکردن زباله از محل‌های دفن زباله، سوزاندن آنها است. نیروگاه‌هایی که معمولاً به سوخت‌های فسیلی متکی بوده‌اند، می‌توانند در عوض از زباله برای تولید برق و گرما استفاده کنند. اگرچه این کار یک راه حل به ظاهر ساده است، اما نتوانسته نظر منتقدان را جلب کند. آنها استدلال می‌کنند که روش دفع ارزش هزینه را ندارد و مقادیر بالای انتشار گاز‌های گلخانه‌ای را موجب می‌شود. کپنهاگ محل استقرار نیروگاه انرژی زائد به نام کپن هیل است. این نیروگاه دارای یک شیب سبز بزرگ است که برای اسکی در زمستان و پیاده‌روی در ماه‌های گرم‌تر استفاده می‌شود. کپن‌هیل سالانه ۴۵۰هزار تن زباله را به انرژی می‌سوزاند. انرژی این نیروگاه به بیش از ۳۰هزار خانه برق می‌رساند و ۷۲هزار خانه را گرم می‌کند.
کپن‌هیل با دیگر نیروگاه‌های تبدیل زباله به انرژی متفاوت است. زیرا در حال کار بر روی راه‌هایی برای جذب انتشار گاز کربن و ذخیره یا بازیافت آنها است. کپن‌هیل حدود ۹۹ درصد از ساختمان‌های کپنهاگ را گرم می‌کند. همچنین برای کاهش استفاده از سوخت‌های فسیلی تلاش می‌کند چراکه منابع کمیابی هستند. موفقیت در دانمارک سایر شهر‌ها را بر آن داشت تا به اجرای این سیستم فکر کنند.
۲) برنامه‌های پرداخت به اندازه تولید زباله خانوار‌ها را اجرا کنید: محبوبیت برنامه‌های پرداخت به اندازه تولید زباله خانوار‌ها در حال افزایش است. جوامعی که این طرح‌ها را ندارند، حذف زباله را با پول مالیات دارایی تأمین می‌کنند. هیچ انگیزه‌ای برای خانوار‌ها وجود ندارد که میزان زباله تولیدی خود را کاهش دهند. برنامه‌های پرداخت هزینه از ساکنان کیف، پول دریافت می‌کنند( برنامه‌های پرداخت هزینه از ساکنان برای کیسه‌ها پول دریافت می‌کنند). افراد باید کیسه‌های زباله رنگی خاص یا برچسب‌هایی را برای چسباندن به قیمت ۱ تا ۲ دلار خریداری کنند. تعیین هزینه برای حذف زباله هیچ تفاوتی با دریافت هزینه برای سایر تأسیسات ندارد. این دریافت هزینه کمک می‌کند تا مصرف کنندگان از مصرف خود آگاه شوند و می‌تواند تأثیر قابل توجهی داشته باشد. نیوهمپشایر مزایایی را از برنامه پرداخت به اندازه تولید زباله خانوار‌ها بیان می‌کند. وی داده‌های ۳۴ شهر با این برنامه را با شهر‌هایی که این برنامه را نداشتند مقایسه کرد و دریافت که ۴۲ تا ۵۴ درصد زباله‌ها را کاهش می‌دهد. این طرح ساده افراد را در قبال زباله‌های خود مسئول‌تر می‌کند و به کاهش بار روی محل‌های دفن زباله کمک می‌کند.
۳) راه‌هایی برای بازیافت زباله‌های خطرناک بیابید: دفع زباله‌های خطرناک دشوار است و مواد شیمیایی مضر را به فضا، اضافه می‌کند. بخشی از مشکل این است که بسیاری از مصرف کنندگان نمی‌دانند مواد خطرناک چیست و می‌توانند اقلام بالقوه مضر را به زباله‌های معمولی خود بیاندازند. این محصولات می‌توانند فلزات و مواد شیمیایی سمی را وارد جو و خاک کنند و بر کیفیت هوا، غذا و آب تأثیر بگذارند. به منظور حفاظت از محیط زیست، زباله‌های خطرناک باید به طور پایدار مدیریت شوند. شهر‌ها باید به ساکنان درباره خطرات پرتاب این وسایل روزمره در زباله هایشان آموزش دهند.
اقلام خطرناک رایج عبارتند از کارتریج چاپگر، لامپ، مایعات خودرو، باتری و لاک ناخن. بهترین راه برای بازیافت این محصولات، بردن آنها به مکانی است که برای استفاده مناسب آنها طراحی شده است. به عنوان مثال، برخی از فروشگاه‌های سخت افزار باتری‌ها را برای بازیافت مصرف می‌کنند. قرار دادن سیستم‌های بهتر و سازگارتر در خانواده‌ها برای بازیافت اقلام خطرناک خود می‌تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند. به علاوه، همان نوع مراقبتی که در مدیریت زباله‌های خانگی استفاده می‌شود برای زباله‌های پزشکی نیز اعمال می‌شود. زباله‌های پزشکی باید به طور پایدار مدیریت شوند، از جمله استفاده از سطل‌های رنگی و در صورت امکان استفاده از محصولات قابل بازیافت. مدیریت زباله‌های ناشی از درمانگاه‌ها و بیمارستان‌ها همچنین می‌تواند از محیط زیست در برابر سموم تولید شده از زباله‌های پزشکی خطرناک محافظت کند.
۴) زباله دان‌های مجهز به هوش مصنوعی نصب کنید: یکی از مشکلات مدیریت پسماند معمولی این است که کامیون‌های کمپرسی زباله‌ها را بر اساس یک برنامه زمان‌بندی مشخص جمع‌آوری می‌کنند.تخلیه اغلب چند بار در هفته انجام می‌شود؛ صرف نظر از اینکه پر و آماده تخلیه هستند یا نه، انواع مختلفی از زباله‌ها که در این زباله‌دان‌ها ریخته می‌شوند نیز مشکل ایجاد می‌کنند.
مواد خطرناک، ضایعات مواد غذایی و بازیافت، تا زمانی که راه‌های بهتر و ایمن‌تری برای دفع آنها وجود نداشته باشد، در این زباله‌دان‌های معمولی قرار می‌گیرند. شهر میامی در حال آزمایش یک سیستم جدید برای مدیریت زباله در سطح زباله‌دان می‌باشد. در این شهر زباله‌دان‌های مجهز به هوش مصنوعی را در سراسر شهر نصب کرده است که زمان پر شدن آنها و انواع زباله‌ها را بررسی می‌کنند. این روش جدید به این معنی است که کامیون‌ها فقط زمانی زباله‌ها را جمع‌آوری می‌کنند که ظرف پر باشد، و در صورت غیرضروری از انتشار کربن ناشی از رانندگی صرفه‌جویی می‌کند. میامی همچنین از این فناوری برای آموزش ساکنان ساختمان‌هایی استفاده کرده است که به طور مداوم زباله‌ها را در سطل زباله می‌ریزند. این زباله‌ها باید به درستی بازیافت، کمپوست یا دفع شوند.
۵) بهبود سیستم‌های طبقه بندی زباله: یافتن روش‌های بهبودیافته برای تفکیک زباله از موادی که قابل استفاده مجدد و بازیافت هستند، می‌تواند به کاهش بار روی محل‌های دفن زباله کمک کند. حذف مواد قابل بازیافت، دفع صحیح زباله‌های خطرناک و صرفه جویی در مواد غذایی برای کمپوست کردن، همگی مفید هستند. با این حال، شهر‌ها با اجرای سیستمی که انواع مختلف زباله‌ها را پوشش می‌دهد، مشکل دارند. سونگدو، کره جنوبی، گام‌های بلندی در تبدیل شدن به زباله‌های صفر برداشته است. این کار را از طریق سیستم لوله‌هایی انجام می‌دهد که از خانه‌ها به مناطق پردازش زباله ضروری هدایت می‌شوند. خطوط مختلف برای انواع مختلف زباله است. سانفرانسیسو سیستم جمع آوری زباله خود را با داشتن سه سطل زباله در کنار خیابان به جای یک سطل، بهبود بخشیده است. هر ظرف برای زباله، مواد قابل بازیافت و کمپوست وجود دارد.